oraz:

• w przypadku stwierdzenia zaniedbywania ze strony rodziców

• w przypadku popełnienia czynów kwalifikowanych z KW za które nieletni nie odpowiada.

W takich sytuacjach sporządza się wniosek do Sądu Rodzinnego opisujący sytuację nieletniego oraz w czym przejawia się jego demoralizacja. Wówczas Sąd decyduje, jaki środek wychowawczy, leczniczo-wychowawczy lub opiekuńczy /zmieniający lub nie zmieniający środowisko dziecka/ orzeka wobec nieletniego.
 

Wobec nieletnich sąd rodzinny może art.6 u.p.n. :

• udzielić upomnienia,

• zobowiązać do określonego postępowania, a zwłaszcza do naprawienia wyrządzonej szkody, do wykonania określonych prac lub świadczeń na rzecz pokrzywdzonego lub społeczności lokalnej, do przeproszenia pokrzywdzonego, do podjęcia nauki lub pracy, do uczestniczenia w odpowiednich zajęciach o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, do powstrzymywania się od przebywania w określonych środowiskach lub miejscach albo zaniechania używania alkoholu lub innego środka w celu wprowadzania się w stan odurzenia,

• ustanowić nadzór odpowiedzialny rodziców lub opiekuna,

• ustanowić nadzór organizacji młodzieżowej lub innej organizacji społecznej, zakładu pracy albo osoby godnej zaufania – udzielających poręczenia za nieletniego,

• zastosować nadzór kuratora,

• skierować do ośrodka kuratorskiego, a także do organizacji społecznej lub instytucji zajmujących się pracą z nieletnimi o charakterze wychowawczym, terapeutycznym lub szkoleniowym, po uprzednim porozumieniu się z tą organizacją lub instytucją,

• orzec zakaz prowadzenia pojazdów,

• orzec przepadek rzeczy uzyskanych w związku z popełnieniem czynu karalnego,

• orzec umieszczenie w rodzinie zastępczej, w odpowiedniej placówce opiekuńczo – wychowawczej albo ośrodku szkolno – wychowawczym,
  orzec umieszczenie w zakładzie poprawczym,

• zastosować inne środki zastrzeżone w niniejszej ustawie do właściwości sądu rodzinnego, jak również zastosować środki przewidziane w kodeksie rodzinnym i opiekuńczym.